Στο
λιβάδι ξεχασμένος, ένας γάιδαρος βοσκούσε· τίποτ’ άλλο δε ζητούσε ο
καημένος. Το χορτάρι του μασούσε κι ήταν τρισευτυχισμένος και το ξύλο
λησμονούσε ο καημένος.
Και την τύχη ευχαριστούσε, που δεν ήταν φορτωμένος, και τα δυο του αυτιά κουνούσε ο καημένος. Τους εχθρούς του συχωρούσε κι ήτανε συχωρεμένος, και τον κόσμον αγαπούσε ο καημένος.
Το Θεό παρακαλούσε για να μείνει εκεί δεμένος και να βόσκει όσο θα ζούσε ο καημένος!
Και την τύχη ευχαριστούσε, που δεν ήταν φορτωμένος, και τα δυο του αυτιά κουνούσε ο καημένος. Τους εχθρούς του συχωρούσε κι ήτανε συχωρεμένος, και τον κόσμον αγαπούσε ο καημένος.
Το Θεό παρακαλούσε για να μείνει εκεί δεμένος και να βόσκει όσο θα ζούσε ο καημένος!
(από το βιβλίο: Zαχαρίας Λ. Παπαντωνίου,
Xελιδόνια, Bιβλιοθήκη Eκπαιδευτικού Oμίλου, 1920)
Καλησπέρα σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλώς ήρθατε στο χωριό μας! Θα χαρούμε να μας πείτε τις εντυπώσεις σας!