Το 1917, είναι το αυθεντικό, παραδοσιακό τραγούδι του Παγονερίου. Παραθέτουμε τα λόγια του, όπως τα προφέρουν οι παλιοί Παγονερίτες.
Του χίλια εννιακόσια
του δεκαϊπτά του έτους
τους Μακεδόνες Έλληνες
τους πήραν ιχμαλώτους.
Τους πήραν και τους πήγανι
μέσα στη Βου(ρ)λγαρία
στης Αφρικής τ΄ανήμερα
τα άγρια θηρία.
Ικεί τ΄αηδόνια δε λαλούν
οι κούκοι δε φωνάζουν
μόνον οι Σέρβοι και Γραικοί
κλαίνε κι αναστενάζουν.
Μου στέλνεις Μάνα μια γραφή
και μη ρουτάς τι κάνου
στη Ντόμπουτσα, στην παγουνιά,
στου κρύου θα πεθάνου.
Μακεδονία όμουρφη
τ΄Αλέξανδρου καμάρι.
Πώς ήσουνα; Πώς έγινες;
Σι φάγαν οι Βου(ρ)λγάροι.
Πότις θα΄ρθει ένας καιρός
στου τραίνου ν΄ανιβούμε.
Στης Δράμας το σταθμό,
παιδιά, ικεί να κατιβούμε.
του δεκαϊπτά του έτους
τους Μακεδόνες Έλληνες
τους πήραν ιχμαλώτους.
Τους πήραν και τους πήγανι
μέσα στη Βου(ρ)λγαρία
στης Αφρικής τ΄ανήμερα
τα άγρια θηρία.
Ικεί τ΄αηδόνια δε λαλούν
οι κούκοι δε φωνάζουν
μόνον οι Σέρβοι και Γραικοί
κλαίνε κι αναστενάζουν.
Μου στέλνεις Μάνα μια γραφή
και μη ρουτάς τι κάνου
στη Ντόμπουτσα, στην παγουνιά,
στου κρύου θα πεθάνου.
Μακεδονία όμουρφη
τ΄Αλέξανδρου καμάρι.
Πώς ήσουνα; Πώς έγινες;
Σι φάγαν οι Βου(ρ)λγάροι.
Πότις θα΄ρθει ένας καιρός
στου τραίνου ν΄ανιβούμε.
Στης Δράμας το σταθμό,
παιδιά, ικεί να κατιβούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλώς ήρθατε στο χωριό μας! Θα χαρούμε να μας πείτε τις εντυπώσεις σας!